ข้อเตือนใจ คนอีสาน

พอเมื่อแสงสูรย์ขึ้นสุริโยพ้นพุ่งมาแล้ว
ฝูงหมู่ไก่ผู้โจ้นโตนเต้นเคี่ยนคอน
ฟังยินปุงปุงก้องโปงปู่ยาครูพุ้นเดอ
ระงมเสียงตีม่วนยินยามเช้า
สุริโยขึ้นแสงทองแจ้งส่อง
สีเมฆฟ้าแดงล้อมเหลี่ยมเขา
เลาะเลียบต้านตีนตาดแถวภู
ดูเขาคดเมฆฮวายฮ่ำไม้
ใบตองต้องแสงทองซ้อยซื่น
ฝูงหมู่ดวงดอกไม้บานห้อมหื่นหอม
เลาะเลียบบ้านอารามใหญ่ยาครู
มีหมู่รุกขาสูงมากมูลมวลพร้อม
เทิงหมู่สาขาไม้ผลผลาดวงดอก
เฮืองเฮื่อก้านเป็นถั่นถี่ถัน
ฟังเสียงเรไรฮ้องแมงอีจักกะจั่น
เสียงสะนั่นก้องระงมทั่วอาราม
ฝูงหมู่สักกุณาผ้ายบินบนเบ็ดใส่
กินหมากไม้แลงเช้าชื่นชม
ฟังยินเสียงทม ๆ ก้องภูมรินเผิ้งภู่
วู่ ๆ บินสอดแส้วซมกลั่วกลิ่นละออง
พอเมื่อตื่นฮุ่งเช้ามื้อใหม่มาเถิง
ฝูงหมู่สังโฆครองเครื่องสงฆ์ทรงเอ้
ดูเหลืองเลื่อมแวววาววาดค่อง
ครองพระพุทธเจ้าสงวนไว้บ่วาง
เถิงเมื่อตื่นฮุ่งเช้าเทียวโผดฝูงสัตว์
ภิกขาจารจรเที่ยวไปตามบ้าน
เอาแต่ศรัทธาเชื้อเต็มใจเขาสิใส่
ไผอยากขึ้นเมืองฟ้าเขานั้นหากสิทาน
อันว่าบิณฑบาตนั้นครองชอบของสงฆ์
ไผผู้ทรงธรรมหนักบ่มีวันเว้น
มีแต่อดสาสู้เทียวไปหาโผด
โปรดหมู่สัตว์ขึ้นฟ้าบ่มีเว้นแต่ละวัน

ยามเมื่อเจ้าหนุ่มน้อยให้ฮีบอ่ำเฮียนคุณ
ยามเมื่อบุญเฮามีสิใหญ่สูงเพียงฟ้า
ไปภายหน้าสิหาเงินได้ง่าย
ไผผู้ความฮู้ตื้นเงินล้านบ่แกว่งถุง
ไผผู้มีความฮู้เฮียนเห็นมามาก
บ่ห่อนทุกข์ยากเยิ้นภายท้ายมื้อลุน
สิได้เป็นขุนขึ้นครองเมืองตุ้มไผ
สิได้เป็นใหญ่ชั้นแนวเชื้อชาตินาย
อันว่าเงินคำแก้วไหลมาเอ้าอั่ง
มีแต่มูลมังได้สินสร้อยมากมี
เทิงเสื้อผ้าแฮอ่อนไหมคำ
ยูทางจำศีลทานอยู่สบายเบาเนื้อ
ไผผู้มีความฮู้เฮียนเห็นมามาก
บ่ห่อนทุกข์ยากเยิ้นภายท้ายมื้อลุน

คันสิเข้านอนกะให้เก็บคันธชาติเชื้อดวงดอกบุปผา
มาบูชาพระยอดคุณจอมเจ้า
บูชาเฒ่าคุณพ่อแม่และคุณยายย่าเฒ่า
บูชาคุณพระพุทธเจ้าพระธรรมพร้อมพร่ำสงฆ์
เทียนธูปไต้ตกแต่งตามมี
เองชุลีนบบ่ไลลืมเว้น
ยามสิเนานอนนั้นคะนิงคุณพ่อแม่
คุณอียายย่าเฒ่าคุณเจ้าแต่ประถม
คุณพระโคดมเจ้าองค์พุทโธยอด
เทียนธูปไต้บูชาแล้วจั่งนอน